დახარჯული ასიათასობით ლარი და სოფელი ანაგა სასმელი წყლის გარეშე

ავტორები: თამუნა ქიმაძე, მაგდა გუგულაშვილი, ნესტან ზოიძე 

სიღნაღის მუნიციპალიტეტის სოფელ ანაგაში წყალმომარაგებაზე ბოლო ორ წელში 333 ათასი ლარი დაიხარჯა. სამუშაოები მერიის თანამშრომელთან დაკავშირებულმა კომპანიამ შეასრულა. მოსახლეობას სასმელი წყალი დღემდე არ აქვს.

“დღეს, როდესაც ყველაზე მეტად საჭიროა ხელის დაბანა, წყალი არ გვაქვს. პანდემიის გამო, რა მგდომარეობაა, თქვენ ძალიან კარგად იცით. აი, ამ პერიოდში ჩვენ კიდევ უფრო გვიჭირს. იძულებულები ვართ, წყალი სახლიდან პატარა ჭურჭლებით მოვიტანოთ,” – ამბობს სოფელ ანაგის ამბულატორიის მთავარი ექიმი. 

ანაგის ამბულატორიის საპირფარეშოს კარზე წარწერაა გამოკრული – “არ მუშაობს! არ შეხვიდეთ.” ექიმები წყალს ყოველდღიურად სახლიდან, ხელით ეზიდებიან. პაციენტებმა კი იციან, რომ ამბულატორიას თავიანთი წყლის მარაგით უნდა ესტუმრონ.

სასმელი წყლის გარეშე ფუნქციონირებს სოფლის სკოლა და ბაღიც. ადგილობრივები სასმელ წყალს ყიდულობენ ან, უკეთეს შემთხვევაში, მეზობელი სოფლიდან, ვაქირიდან მანქანებით ეზიდებიან. წყალი, რომელიც სოფელს დღის განმავლობაში მხოლოდ ერთი-ორი საათით მიეწოდება, ანაგელების თქმით, სასმელად უვარგისია. 

“მარტო სარეცხს ვრეცხავ ამ წყლით, სხვა რაში გამოვიყენო? სარეცხი არ მიჩივლებს, ჭუჭყიანი წყალიაო და ასე ვხმარობ. ვედრაში რომ ჩააყენო ეს წყალი და ორი საათი იდგას, მერე რომ გადაწურო და ვედრას ხელი მოუსვა, როგორც ტალახი ისეა ძირში, დაბინძურებულია. ხან რა ყრია შიგ და ხან რა. რა მათქმევინებს, იმ დღეს მკვდარი გველი ამოიღეს წყლის რეზერვუარიდან. აბა, დალევს მაგას ადამიანი? საინტერესოა, ძლიერნი ამა ქვეყნისანი, იქ სათავეში რომ სხედან, თვითონ დალევენ ამ წყალს? ჩამოვიდნენ და, თუ ასეთი კარგი წყალი გვაქვს, ჩვენ თვალწინ დალიონ,” – გვეუბნება გულო გოშნიაშვილი და ამატებს, რომ დაპირებების მიუხედავად, ანაგაში წყლის პრობლემა მუდმივად მოუგვარებელია.

“სამოქალაქო მოძრაობის” წევრი ნინო გოგოლაშვილი გვიყვება, რომ მოსახლეობა უწყლობას ყოველთვის აპროტესტებდა, თუმცა, უშედეგოდ:

“წყლის პრობლემის გამო, ხალხი ყოველთვის გამოდიოდა და ჩიოდა. დაახლოებით ორი წლის წინ, 2018 წლის გაზაფხულზე, აქცია გავმართეთ. ამავე პერიოდში სოფელს სტიქია დაატყდა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროდან ჩამოვიდნენ, ჩვენი დეპუტატი და ადგილობრივი მთავრობის წარმომადგენლებიც აქ იყვნენ. ამის შემდეგ, მალევე გამოიყო თანხა ანაგაში წყალმომარაგების გასაკეთებლად.”

კომპანიისა და მერიის კავშირები

სტიქიის შედეგების სალიკვიდაციო თანხა, რომელზეც ნინო გოგოლიშვილი საუბრობს, 1 აგვისტოს გამოიყო, თუმცა, მუნიციპალიტეტმა ტენდერი 26 ნოემბრამდე არ გამოაცხადა. გამოცხადებიდან მალევე ტენდერი შეწყვიტეს და მიზეზად ზამთარში მუშაობისთვის შეუსაბამო ბუნებრივი პირობები დაასახელეს. ტენდერის შეწყვეტიდან 6 დღეში კი, მერიამ იგივე 350,000 ლარის ღირებულების ხელშეკრულება პირდაპირ შპს “ბურჯი+”-ს გაუფორმა. 

“ბურჯი+” მერიასთანაა დაკავშირებული. მისი დამფუძნებელი ნოდარ ბაკაშვილია, რომელიც 2013 წლიდან დღემდე მერიაში მეორადი სტრუქტურული ერთეულის სივრცითი მოწყობის, არქტიქეტურისა და ძეგლთა დაცვის განყოფილების უფროსად მუშაობს. ნოდარ ბაკაშვილი 2015 წლამდე ფლობდა კომპანიის წილის ნახევარს. მეორე ნახევარი კი მის ბიძაშვილს, თამაზ ბაკაშვილს ეკუთვნოდა. 

მერიაში განყოფილების უფროსად დანიშვნის შემდეგ ბაკაშვილის კომპანიას, სულ 1.2 მილიონი ლარის ტენდერები აქვს მოგებული. აქედან 800,000-მდე ლარის მომსახურება სიღნაღის მერიამ პირდაპირ ამ კომპანიისგან შეისყიდა, კონკურსის გამოცხადების გარეშე. 

სიღნაღის მერიაში არ იციან, რომ 2013-2015 წლებში მათთან დასაქმებული საჯარო მოხელის კომპანია ტენდერებსაც იგებდა. ამ პერიოდში მერიამ კომპანიას კონკურსის გარეშე, პირდაპირი შესყიდვის წესით გაუფორმა 250,000 ლარის ხელშეკრულება.

თუმცა, ნოდარ ბაკაშვილი გვეუბნება, რომ კომპანიის წილის დათმობა სამსახურში მოთხოვეს და ისიც ასე მოიქცა, თავისი წილი ბიძაშვილს, თამაზ ბაკაშვილს სიმბოლურ ფასად, 50 ლარად გადასცა: 

“ალბათ, ამათ არ მომთხოვეს და მეც მივიყურუსძირავე და მერე როცა მომთხოვეს, კი ბატონო. მე დამეფიცება, რომ არავითარი კავშირი ამ პიროვნებასთან და ამ ორგანიზაციასთან არ მაქვს”, – გვარწმუნებს ნოდარ ბაკაშვილი. 

ნოდარ ბაკაშვილმა ამ შემთხვევაში იცრუა, რადგან თამაზ ბაკაშვილი მისი ბიძაშვილია, ერთ უბანში ცხოვრობენ და ურთიერთობაც აქვთ. თამაზ ბაკაშვილი ჩვენთან სატელეფონო ინტერვიუში ამბობს, რომ მეტიც, ისინი ბავშვობიდან მეგობრობენ.

ნოდარ ბაკაშვილმა გვითხრა, რომ კომპანიის დატოვება ორი მიზეზის გამო გადაწყვიტა: ერთი, საჯარო სამსახურში მუშაობამ შეუშალა ხელი და მეორე, მისი ბიძაშვილი კომპანიის მიერ მიღებულ მოგებას არ უყოფდა. 

მოგების არგაყოფასთან დაკავშირებით ბრალდება თამაზ ბაკაშვილს სასაცილოდ არ ყოფნის და ამბობს, რომ ტყუილია. “სახელმწიფო სამსახურში დაიწყო მუშაობა და, სალაპრაკო არაფერი გახდესო, დავცილდით ერთმანეთს. ის თავსთვის არის, მე ჩემთვის. არაფერი გასაყოფი არ გვაქს ჩვენ, არც გვექნება არასდროს.”

სიღნაღის მერის მოადგილე მალხაზ ბეგიაშვილი გვეუბნება, რომ სულ ერთი წელია რაც ამ პოზიციაზე მუშაობს და მან არ იცოდა, რომ ორი წლის განმავლობაში მერიაში დასაქმებული საჯარო მოხელის კომპანია კონკურსის გარეშე იღებდა ბიუჯეტიდან თანხას. მისივე თქმით, არც თამაზ და ნოდარ ბაკაშვილების ნათესავურ კავშირზე სმენია.

“რატო უნდა ვიცოდე, ან საიდან უნდა ვიცოდე, ესე წვრილმანებამდე არ ჩავდივარ. საჯარო სამსახურში მომუშავე ადამიანს არ აქვს უფლება, რომ შპს-ში იყოს წილის მფლობელი. თუ აქვს, უნდა გაასხვისოს, როდესაც დაიწყებს საჯარო სამსახურში მუშაობას,” – გვეუბნება მალხაზ ბეგიაშვილი.

“ვზივართ ჭაში და ველოდებით” – სოფელი წყლის მოლოდინში

კომპანია “ბურჯი +”-ს ანაგაში წყლის სისტემის სამუშაოები 2019 წლის 31 აგვისტოს უნდა ჩაებარებინა. 17 მაისს ხელშეკრულებაში ცვლილება შევიდა: თანხა 35 ათასი ლარით გაიზარდა, ხოლო სამუშაოების დასრულების ვადამ 30 ნოემბრამდე გადაიწია. სამუშაოები სახელმწიფო აუდიტის სამსახურმა შეისწავლა და მათ დასკვნაში ვკითხულობთ, რომ აუდიტის ჯგუფმა ღირებულების გაზრდისა და ვადის გაგრძელების დასაბუთების შესაბამისი მტკიცებულებები ვერ მოიპოვა. 

სიღნაღის მერიამ დასრულებული სამუშაოები 26 დეკემბერს ჩაიბარა, მას შემდეგ თითქმის ნახევარი წელი გავიდა, თუმცა, სოფელს წყალი ამ დრომდე არ მიეწოდება. მერიაში ამბობენ, რომ კომპანიამ სამუშაოები ჯეროვნად შეასრულა, დადგა რეზერვუარები და წყალსადენის ქსელიც გამართა, უშუალოდ მოსახლეობამდე წყლის მისვლა კი აღნიშნული პროექტით არ იყო გათვალისწინებული. ქსელის ამუშავება თავად მერიას ევალებოდა. 

“სათავე ნაგებობაში რომ წყალი ჩავიდეს, ამ რეზერვუარებამდეც ჩავა, მაგრამ ამას უნდა პიროვნების გამოყოფა. ეს ქსელი უკვე ჩვენ უნდა ავამუშაოთ. ჩვენ გვყავს ორგანიზაცია “კომუნალური-1”, რომელიც ამის ექსპლუატაციას მოახდენს. ახლა ეს პროცედურები მიმდინარეობს”, – ამბობს ზურაბ კახეთელიძე, სიღნაღის მუნიციპალიტეტის ინფრასტრუქტურის, სივრცითი მოწყობის, მშენებლობის, არქიტექტურისა და ძეგლთა დაცვის სამსახურის უფროსი.

მისივე თქმით, სამუშაოები საბოლოოდ რომ დასრულდეს და სოფელს წყალი მიეწოდოს, კომპანიის მიერ სამუშაოების დასრულებიდან, მაქსიმუმ ერთი-ორი კვირაა საჭირო. თუმცა, 6 თვის განმავლობაში მერიამ ამისთვის დრო ვერ გამონახა, პროცესის გაჭიანურება კი “ცოტ-ცოტა” ყველაფერს დააბრალა:

“ცოტა მერიის ამბავი შეიძლება, ცოტა იმ სიტუაციის ბრალიც, რაც ქეყანაში იყო, რომ ვეღარ დავადგით საშველი, ცოტა თანხების გამოყოფის ამბავიც არის… როგორც კი ეს სამუშაო დასრულდა 2019 წლის ბოლოს, ზამთარი დაემთხვა, ზამთრის პერიოდი რომ გაივლიდა შემდეგ ვაპირებდით ამის გაკეთებას, მაგრამ მერე პანდემია დაემთხვა. ინფრასტრუქტურული პროექტები შეჩერებული იყო,” – ამბობს ზურაბ კახეთელიძე. 

სოფელ ანაგაში წყლის სამი რეზერვუარი, რომელიც ამბულატორიიდან რამდენიმე მეტრში დგას, ჯერჯერობით, ცარიელია. მის ავსებას მოსახლეობა დადგმის დღიდან უშედეგოდ ელის. მერის მოადგილე, მალხაზ ბეგიაშვილი გვარწმუნებს, რომ მომავალ კვირაში წყალს ავზებში გაუშვებენ და რამდენიმე დღეში ანაგას წყალი ექნება.

ეს დაპირება მერის მოადგილემ 19 ივნისს მოგვცა. სოფელს წყალი ამ დრომდე არ აქვს.

“ეხლაც ველოდები, მაგრამ ლოდინი უსასრულოა. აზრი არ აქვს მიმართვას, დათა თუთაშხიაში რომ არის, რომ ზის დაბლა ჭაში და იმედიაო, ზუსტად იმის პოზაში ვართ სულ ყველანი, ვზივართ ჭაში და ველოდებით,” – გვეუბნება ანაგელი გულო გოშნიაშვილი.

სტატია მომზადებულია საგამოძიებო ჟურნალისტიკაში გრძელვადიანი სწავლების ფარგლებში. სწავლებას ატარებს „აი, ფაქტი“, “ფრიდრიხ ნაუმანის ფონდი თავისუფლებისათვის“ მხარდაჭერით.